LAUSR

Wysiłek, jakiemu poddawane są konie wyścigowe w czasie treningu i startów w gonitwach, jest krótki, ale bardzo intensywny (17). Może on destrukcyjnie wpłynąć na organizm, którego stan bieżący nie będzie we właściwy sposób monitorowany (3, 9). Najkorzystniejsza i zarazem najłatwiejsza w monitoringu organizmu koni jest systematyczna ocena stanu psychosomatycznego przeprowadzana przez trenera lub opiekunów na podstawie obserwacji własnych (1). Taka ocena może w pozytywny sposób przełożyć się na dobrostan i wyniki osiągane przez konie w gonitwach (3, 4). Dowiedziono jednak, że ocena przeprowadzona wyłącznie na podstawie obserwacji behawioralnych może być niedokładna, a nawet niekiedy sprzeczna z faktycznym stanem fizjologicznym zwierzęcia (16, 19). Pomiary parametrów fizjologicznych mogą być, niestety, zbyt uciążliwe lub wręcz niemożliwe do przeprowadzenia w warunkach polowych. Zastąpienie pomiaru tych parametrów ocenami np. za wygląd lub zachowanie się koni można uwiarygodnić dopiero po stwierdzeniu ich wzajemnego skorelowania (15). Wydaje się, że parametrem, z którym warto korelować cechy oceniane na podstawie obserwacji, jest kortyzol, czyli hormon powszechnie uważany za dobry wyznacznik psychicznego i wysiłkowego komponentu Ocena wizualno-behawioralna a stężenie kortyzolu i współczynniki wyścigowe koni arabskich czystej krwi